Ideale wandeling van 2 km voor kinderen. Je zult het meer van Robertville zien, over de stuwdam wandelen en het kasteel van Reinhardstein kunnen bezoeken. Luister naar het gekabbel van het water en het gezang van de vogels en kies in alle rust de moeilijkheidsgraad van je route. De uitzichten lijken zo van een postkaartje geplukt te zijn…

Liefhebbers van de Hoge Venen, niet lang geleden hebben we besloten om naar de regio van Ovifat te verhuizen. Daardoor kunnen we de wandelingen in de streek uitproberen en er ten volle van profiteren. Deze keer heb ik mijn kinderen meegenomen voor een korte wandeling van 2 km.

Stuwdam van het meer van Robertville

Wist je dat 182 meter soms tergend ver kan zijn? Ik had gehoopt om in alle rust over die prachtige stuwdam te wandelen, te luisteren naar het water en mijn blik over een deel van het meer van Robertville te laten glijden…En dan zijn daar mijn lieve, blonde schatten die tal van vragen op mij afvuren waarop je dan verondersteld wordt te antwoorden!

Mama, wat is een stuwdam en waarvoor dient dat? De stuwdam werd in 1928 gebouwd en regelt in de eerste plaats de drinkwatervoorziening van de stad Malmedy. Verder dient de stuwdam ook voor de productie van elektriciteit in de waterkrachtcentrale van Bevercé.

Wauw, mama, dat is groot! Hoe breed is de muur onderaan? Hoe lang? Hoeveel…? Onderaan is de muur 58 meter breed en dit over een lengte van 182 meter. De muur is 54.5 meter hoog en bovenaan is de breedte afgenomen tot amper 4 meter. Dat alles is goed voor een volume van 57000 m³ aan beton en metselwerk.

Hoe heet de rivier die daar stroomt? Aan de ene kant ligt het meer van Robertville en aan de andere kant stroomt de rivier de Warche.

Zeg mama, wat is dat ding daar op het water? Dat, mijn lieve schat, is een pedalo of een waterfiets. Op het meer kun je inderdaad waterfietsen, motorbootjes of roeibootjes huren. Door te surfen naar deze webstek ontdek je alle activiteiten op en rond het meer.

Onmiddellijk na de stuwdam neem je een wegje naar links dat je het bos invoert. Naarmate je op de bosweg voortstapt, zul je een mooi zicht op de stuwdam krijgen. Je kunt ook genieten van het bos en in de vrije natuur herbronnen.

Alternatieve route en winterse anekdote

Op een gegeven ogenblik splitst de weg. Dan heb je de mogelijkheid om ofwel naar rechts te gaan en onze korte en gemakkelijke route, de groene route op de kaart, te volgen, ofwel naar links te gaan en een steilere, minder gebruikte weg, de rode route op de kaart, te bewandelen:

Er was eens op een winterse dag een sprookjesachtig bos met een mooi paadje waarvan de bewegwijzering bedekt was met sneeuw. Het vroor -5°C, maar ons enthousiasme was niet te stuiten en dus kozen we voor de linkse weg! Vijf grotendeels kleine kinderen, waarvan één klein meisje met onaangepaste laarsjes, volgden de grillen van 2 ietwat geschifte volwassenen (waaronder ikzelf natuurlijk) en sloegen die moeilijke weg in! En precies toen we na veel geschuif en een hachelijke klimpartij over bevroren en verijsde paden boven stonden, gaven de meisjes te kennen dat ze naar de wc moesten. Dringend. Er zat dus niets anders op dan onze weg voort te zetten in de richting van het kasteel van Reinhardstein.

Daar bevond zich immers onze felbegeerde graal, oftewel de toiletten. Ver was het niet, een klein stukje naar beneden en we waren er. Alleen, wat voor een stukje … Ergens onder de sneeuw moest een trap zijn. Het besneeuwde landschap was ronduit magisch en adembenemend mooi, daar niet van, maar ik herinner me ook dat de kinderen bij het zien van het “ravijn” langs de besneeuwde trap overgedragen wilden worden. Uiteindelijk bereikten we de “Chemin du Cheneux”, de weg die naar het kasteel voert. We staken een kleine houten brug over en bereikten eindelijk de graal die door onze blazen zo begeerd werd.

In die tijd kenden we de streek nog niet, zodat we langs dezelfde weg terugkeerden, hoewel die bij sneeuw en ijs voor kinderen echt ongeschikt is. Deze terugweg staat in ons geheugen gegrift: we kwamen vooruit zo goed en zo kwaad als dat ging: uitschuiven, glijden, vallen, opstaan en weer voortgaan. Bij gebrek aan sneeuwspikes waren we soms gedwongen met het achterwerk op het ijs voort te glibberen. Gelukkig houden de kinderen er goede herinneringen aan over en mijn dochter popelt om opnieuw “Elsa, de sneeuwkoningin” te spelen.

De graal, het kasteel van Reinhardstein

In de winter, een verdienste. In de zomer, puur genot. Dat imponerende, kleine, middeleeuwse kasteel steekt uit boven de vallei van de Warche, gelegen aan de rand van onze prachtige Hoge Venen van meer dan 120 ha. De sympathieke gids beantwoordt heel geduldig onze vragen. Het zou wel kunnen dat ook hij vragen stelt en polst naar je kennis over kastelen. Je kunt het kasteel iedere zaterdag, zondag en feestdag bezoeken. Ook tijdens de Belgische en Nederlandse schoolvakantie is het kasteel dagelijks geopend. Occasioneel worden er ook specifieke evenementen georganiseerd zoals Halloween, kerstverhalen en Kerstmis op het kasteel, het middeleeuwse feest dat eind juli plaatsvindt… Er is ook eet- en drinkgelegenheid waarbij je van streekproducten kunt proeven en je ook eens aan boogschieten kunt wagen. Vergeet tijdens je verblijf niet je kortingsbon voor een bezoek aan dit Kasteel te downloaden.

De terugweg om uit te blazen en te genieten

Na ons bezoekje aan het kasteel hebben we dus de terugweg aangevat en in plaats van het kleine brugje over te steken beveel ik je warm aan om braaf de weg naar boven te volgen tot aan het eerste pad rechts. Als je naar boven stapt, bevindt zich aan je linkerhand trouwens een mooi uitzicht (het pad ernaartoe is enkel begaanbaar als het niet vriest). Ga er een kijkje nemen en laat ons weten wat je ervan vindt.

Eenmaal boven neem je de eerste weg naar links. Je zult op een kalme bosweg midden in de natuur komen. Rechts ligt een bos en links strekken de weiden zich uit tot waar je blik reikt. Alles wordt opgeluisterd door vogelgezang. Natuurlijk kunnen de kinderen in alle veiligheid ronddartelen zonder dat je hen uit het oog verliest.

Adembenemend zicht op het Meer van Robertville

Bij het verlaten van het bos, bereik je de huizen en de straat die je terug naar de stuwdam en de parking brengt. Ik nodig je uit om de straat over te steken en even stil te staan, diep adem te halen en het adembenemende en rustgevende zicht op het meer te bewonderen. Het is kalmerend en ontspannend, niet? Wat denk je?

Trouwens, heb je dat prachtige glazen huis gezien? Welnu, wist je dat je droom om hier te verblijven dankzij Ardennes-Etape werkelijkheid kan worden door hier te klikken?

Ik hoop echt dat je het een mooie wandeling vond. Tot binnenkort voor nieuwe avonturen…